Charakterystyka sołectwa

Drawsko (niem. Dratzig) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim gminie Drawsko. Wieś jest siedzibą gminy wiejskiej Drawsko i leży na trasie drogi wojewódzkiej nr 181.

Integralnymi częściami miejscowości Drawsko są: Abisynia, Ameryka, Brazylia, Brzozowica, Drawsko – Wybudowanie i Łężno.

Historycznie wieś położona na terenie Wielkopolski i przez wieki związana była z dobrami wieleńskimi. Po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach pisanych w 1298 – została wtedy nabyta przez Wincentego z Szamotuł (Nałęcza). Była w następnych wiekach jednym z miejsc zamieszkania mazurów wieleńskich.

Do czasu rozbiorów leżała w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wskutek II rozbioru Polski w 1793 r., miejscowość przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. Pod koniec XIX wieku pod nazwą Drasko jako osadę, folwark, stację kolejową oraz dominium leżące w powiecie czarnkowskim odnotował miejscowość XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W osadzie znajdowała się lejarnia żelaza Sattlershutte i liczyła ona wówczas 113 domów oraz 1461 mieszkańców w tym 1154 katolików, 307 ewangelików. słownik notuje również 424 analfabetów.

W XIX wieku Drawsko stanowiło centrum rozległych dóbr niemieckich – należało do książąt Hohenzollern-Siegmaringen posiadających w tym rejonie około 50 586 mórg ziemi. Dominium Drasko należało wówczas do księcia Antoniego Hohenzollern-Siegmaringen. jego folwark liczył 6 domów, 108 mieszkańców w tym 52 ewangelików i 56 katolików. słownik zanotował również 28 analfabetów.

Po 1919 miejscowość znalazła się w granicach II RP. W okresie międzywojennym na Noteci przebiegała tuż obok zabudowań wsi, granica polsko-niemiecka. Podczas II wojny światowej działała tutaj grupa Armii Krajowej, która wsławiła się akcją zdobycia broni, mundurów oraz zapasów żywności po okrążeniu grupy ucztujących koło Moczydła Niemców (17 grudnia 1944). Od 19 stycznia 1945 (dziewięć dni przed wyparciem Niemców) wieś patrolowali Polacy uzbrojeni w kije – była to oficjalnie zatwierdzona przez okupantów straż patrolowa, ewenement na skalę terenów okupowanych. Po wojnie istniał przez dłuższy czas tylko niewielki drewniany most na Noteci w stronę Krzyża. 18 grudnia 1995 oddano do użytku nową trasę wraz z mostami.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Drawsko”.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.