Charakterystyka sołectwa

Stobnica uzyskała lokację miejską przed 1402 rokiem, zdegradowana w 1795 roku. Prywatne miasto szlacheckie położone było w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. Wieś powstała przy przecięciu traktu handlowego z Obornik do Obrzycka ze strumieniem Kończak. W 1388 w jednym z dokumentów pojawia się nazwisko Janusza de Stopnicz, czyli z dzisiejszej Stobnicy. Wkrótce po tej dacie osada przeszła na własność Sędziwoja Świdwy (herbu Nałęcz), który był wojewodą poznańskim. Od XIV lub XV wieku do 1795 miejscowość posiadała prawa miejskie, jednak nigdy nie należała do miast szczególnie bogatych. Wpływ na to miały częste zmiany właścicieli i związana z tym niezadowalająca dbałość o interesy miejskie. W czasie wojny trzynastoletniej Stobnica wystawiła w 1458 roku 3 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku. Obecność Kończaka determinowała prowadzoną tu działalność gospodarczą – funkcjonowały młyny, tartaki, folusze i kuźnie. W 1756 odnotowano działanie ostatniego w Wielkopolsce zakładu wytopu żelaza.