Charakterystyka sołectwa

Smolice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Kobylin.

Smolice są położone około 5 km na zachód od Kobylina, około 23 km na zachód od Krotoszyna i około 45 km na zachód od Ostrowa, przy drodze krajowej Ostrów-Lubin i nieczynnej linii kolejowej Kobylin-Rawicz.

Smolice należą do najstarszych osad w powiecie. We wczesnym średniowieczu była to wieś leśna, w której wytapiano smołę i prawdopodobnie stąd też pochodzi nazwa tej miejscowości.

Pierwsza wzmianka historyczna o Smolicach pochodzi z 1233 roku. W roku tym Henryk Brodaty – książę wrocławski, krakowski i wielkopolski – nadaje dobra, a wśród nich Smolice, Hugonowi z rodu Łodziów. Następnym dziedzicem Smolic jest Przedpełko – drugi syn Hugona. W roku 1243 Opactwo Benedyktynów w Lubiniu otrzymuje od biskupa poznańskiego Boguchwała prawo pobierania dziesięciny ze Smolic. Wtedy też prawdopodobnie zbudowano pierwszy kościół. Pierwsza wzmianka o parafii pochodzi sprzed 1410 roku, a plebanem był prawdopodobnie Jakub.

W XV wieku właścicielami Smolic byli Sokołowscy z Ponieca i Jutrosina oraz Łodzie Bnińscy albo Smoliccy. Następni właściciele wsi to: Siedleccy, Konarzewscy, Siewierscy. Około 1618 roku Smolice przechodzą w ręce Rogalińskich. Następnym właścicielem Smolic został Antoni Umiński, zięć Romana Rogalińskiego. Tak więc od 1746 roku Smolice stają się własnością rodziny Umińskich, których ostatnim właścicielem był generał Jan Nepomucen Umiński. Przebywał on w Smolicach i Czeluścinie w latach 1816-1826. Rodzina ta założyła w Smolicach piękny park krajobrazowy obejmujący obszar prawie 18 ha (podobny do zakładanych później parków angielskich), który po dzisiejszy dzień jest cennym dobrem kultury narodowej – wpisanym do rejestru zabytków wraz z zespołem pałacowym. Po upadku powstania listopadowego generał emigruje z kraju, a jego majątek w 1836 roku zostaje przejęty przez państwo pruskie. Na krótko właścicielem Smolic zostaje baron Wilamowitz.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Smolice należały do okręgu jutroszyńskiego tego powiatu i stanowiły odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (lata 40. XIX w.) Wilanowski. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 485 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 39 dymów (domostw)[1]. W skład prywatnego majątku Smolice wchodziły wówczas także: wieś Liście (4 domy, 22 osoby), folwark Ochłoda (4 domy, 22 osoby), karczma Zabawa (6 osób w jednym domu) oraz folwark Zdzientawy (8 domów, 74 osoby).

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.