Słupia – wieś położona na zachodnim brzegu Jeziora Strykowskiego. W 1140 pierwsza żona Mieszka Starego, Elżbieta, nadała Słupię klasztorowi lubińskiemu. W 1383 biskup chełmski Stefan zawiadomił, że Jakub sprzedał sołectwo w Słupi Piotrowi Czarnemu z Szewiec. Mniej więcej w tym czasie Słupia przeszła w ręce biskupów poznańskich. W 1575 wieś została nadana przez biskupa Adama Konarskiego jezuitom poznańskim. Wieś duchowna, własność Klasztoru Jezuitów w Poznaniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. Po zniesieniu zakonu wieś nabył przed 1781 Michał Małachowski, pułkownik wojsk polskich. Później właścicielami byli Bieliccy i Sulerzyccy. W XIX w. Słupia była jednym z folwarków należących do Jeziorek. Pod koniec XIX wieku Słupia liczyła 292 mieszkańców w 34 domostwach i 315 ha. Wszyscy mieszkańcy byli wyznania katolickiego. W miejscowości znajdowała się wtedy szkoła parafialna.