Siedlisko (niem. Stieglitz) – wieś położona  przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 153 z drogą wojewódzką nr 180 i przy trasie linii kolejowej Piła – Gorzów Wielkopolski. Siedlisko zostało założone w 1561 roku. W 1667 r. we wsi stanął pierwszy kościół. Była to ewangelicka świątynia, ufundowana przez ród Czarnkowskich. Wieś stała się własnością Stanisława Poniatowskiego w 1738 r., który siedemnaście lat później sprzedał Siedlisko Alojzemu Radolińskiemu. Po I rozbiorze Polski, Siedlisko weszło w granice Królestwa Prus. W roku 1807, w wyniku kongresu wiedeńskiego, miejscowość należała do Księstwa Warszawskiego. W 1815 r. znowu znalazła się w granicach Prus. Budowa linii kolejowej w 1851 r. przyspieszyła rozwój wsi. Na początku XX wieku w Siedlisku istniała piekarnia, rzeźnia, a także sklep żelazny. W latach 1907-1908 we wsi stanął nowy, murowany kościół ewangelicki, zbudowany w stylu eklektycznym, zwieńczony wysoką iglicą, od 1945 r. katolicki. W latach 1945-54 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą władz gminy Siedlisko. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie pilskim. Do początku lat 90. w Siedlisku znajdował się kombinat PGR. W centralnym punkcie wsi stoi pomnik ku pamięci jedenastu poległych radzieckich żołnierzy. Pomnik znajduje się w miejscu, gdzie w 1945 r. żołnierzy pochowano. Obecnie prochy żołnierzy znajdują się na cmentarzu wojskowym w Pile.