Charakterystyka sołectwa

Sadogóra – powierzchnia miejscowości wynosi 6,81 km. W 1222 r. Sadogóra i Krzyżowniki były jedną miejscowością noszącą nazwę Lassusino bądź Lassusici. Prawdopodobnie osada Lassusino wraz z miejscowością Bandlovici (dzisiejsze Rychtal i Zgorzelec) została podarowana Zakonowi Krzyżackiemu przez księcia Henryka I Brodatego. W dokumencie sygnowanym datą 19 czerwca 1233 r. prokurator Zakonu Krzyżackiego na Polskę i Prusy, Hermann von Balk, zleca kapelanowi książęcemu Idziemu z Namysłowa lokację Lassusino i Bandlovici na prawie niemieckim oraz osiedlenie tam Walonów i Niemców. W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej formie Sadogora villa. W 1920 roku w Polsce znalazła się północno-wschodnia część powiatu namysłowskiego, do którego ówcześnie należała Sadogóra (pozostałe miejscowości północno-wschodniej części powiatu namysłowskiego: Darnowiec, Drożki, Krzyżowniki, Mały Buczek, Proszów, Rychtal, Skoroszów, Stogniewice, Wielki Buczek, Zgorzelec). Siedziba powiatu – Namysłów – pozostała po niemieckiej stronie granicy. Polską część powiatu namysłowskiego przyłączono do powiatu kępińskiego w woj. poznańskim. Sadogóra została wymieniona jako jedna z wiosek Wójtostwa Rychtal w książce ks. J. Janiszewskiego z 1928, gdzie pisze o niej tak: „Polacy zajęli wieś 19 stycznia 1920 r. Jest tu jednoklasowa szkoła z r. 1888. Uczy w niej p. Alojzy Dudek, należą do niej Sadogóra dwór i wieś i Zachciała osada. Jest tu też parowa cegielnia. Gospodarstw jest 32 (955 m.) Dwór ma 1260 m. ziemi, 40 m. łąki. Jest tu mała kapliczka z dzwonem, zbudowana przez tutejszą ludność”.