Charakterystyka sołectwa

Powidz z uzyskał lokację miejską w 1243 roku, zdegradowany w 1934 roku. Miasto królewskie należące do starostwa powidzkiego, w drugiej połowie XVI wieku leżało w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. Integralnymi częścimi wsi Powidz są: Dolina, Ługi oraz Powidz-Osiedle. 8 czerwca 1243 książę Bolesław Pobożny zezwolił wójtowi Baldwinowi lokować w Powidzu osadę na prawie niemieckim. Powierzchnię osady określono na 56 łanów, co znaczyło, że była ona przeznaczona dla 200–300 mieszkańców. Nie jest jednak jasne, czy wystawiony przez księcia dokument lokował osadę o charakterze miejskim, czy wiejskim. Za pierwszą tezą świadczyłyby planowane rozmiary osady, przeciw – niewytłumaczalnie wczesna data lokacji położonej na uboczu szlaków handlowych osady, wyprzedzająca lokację czołowych ośrodków miejskich w Wielkopolsce (Poznań, Kalisz). Nie jest również wykluczone, że do lokacji w ogóle nie doszło. Następna wzmianka o Powidzu jako o mieście pochodzi dopiero z 1352. Od XIII/XIV w. do 1934 Powidz był miastem. Mimo posiadania praw miejskich miejscowość nie rozwinęła się w większy ośrodek. W wyniku reformy administracyjnej w 1934 r. Powidz utracił prawa miejskie.