Charakterystyka sołectwa

Nieborza (Nieborze) – przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 303. Na zachód od wsi rozpościerają się obszary leśne i rynna Jezior Zbąszyńskich. Przed 1312 właścicielem Nieborzy był Mikołaj z Kiełbowa (Kębłowa) i jego żona Małgorzata. W 1312 nadali Nieborze i Ercelino (Reklin) klasztorowi w Obrze. Wieś weszła w 1380 w skład nowo utworzonej parafii w Siedlcu. Wieś duchowna, własność opata cystersów w Obrze pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. Pod koniec XIX wieku wieś wchodziła w skład powiatu babimojskiego. Liczyła 19 domostw i 133 mieszkańców (26 ewangelików i 107 katolików). Właścicielem dóbr był wtedy hrabia Karol Mielżyński. Wieś rycerska, własność hrabiego Macieja Mielżyńskiego, położona była w 1909 roku w powiecie babimojskim rejencji poznańskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim. Rejestr zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa nie wykazuje żadnych zabytków w Nieborzy.