Charakterystyka sołectwa

Łężeczki, dawniej Łężeczek – średniej wielkości wieś nad Jeziorem Chrzypskim w Sierakowskim Parku Krajobrazowym. Wieś ta otoczona jest wzgórzami moreny czołowej. W okolicach wsi znajduje się punkt widokowy, na którym powstał pierwszy pomnik odsłonięty w III tysiącleciu, w kształcie grzyba. Z punktu widokowego roztacza się panoramiczny widok na wieś i okolicę, między innymi na Jezioro Chrzypskie (322 ha powierzchni, 11 m głębokości, 3 km długości i 2,2 km szerokości). Mało wiadomo na temat historii wsi. Znana ona była już od 1417 roku pod nazwą Łężce Małe. Nazwa wsi zmieniała się z biegiem lat, np. Lanscze Minus (ok.1563), Lęscze Minus (ok.1577). Odkryto, że w 1418 roku wsią gospodarzył Mikołaj Żydowski. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej. Łężeczki należały do okręgu kwileckiego tego powiatu i stanowiły odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas proboszcz Biezdrowski. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 170 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 11 dymów (domostw). W czasie zaborów wieś była w rękach polskich gospodarzy jako jedna z niewielu na tych terenach. Po upadku powstania listopadowego (1831 rok) na tych terenach rozpoczęła się silna akcja germanizacyjna. Założony w XIX wieku zespół folwarczny jest najciekawszą historycznie częścią Łężeczek. Folwark i przyległe do niego tereny były wydzierżawiane różnym osobom. Najstarsze budynki mieszkalne zostały wybudowane w latach 1897 – 1901, jednak najbardziej wiekowy jest wielofukncyjny budynek gospodarczy, którego powstanie datuję się na 1868 rok. Składał on się ze stajni i dobudowanej w 1904 roku obory i magazynu. W północnej części posiadłości znajduje się dwór. Powstały ok. 1891 roku. Zbudowano go na planie prostokąta. Dwór wyróżnia się wysokim dwuspadowym dachem. Wnętrze różni się od oryginalnego, a jest to efektem wielokrotnych przeróbek.