Charakterystyka sołectwa

Grzegorzew – dawne miasto, obecnie wieś położona nad rzeką Rgilewką, na Wysoczyźnie Kłodawskiej. Był miastem duchownym. Grzegorzew uzyskał lokację miejską przed 1339 rokiem, zdegradowany w 1870 roku. Miasto arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego. Początkowo była ona własnością książęcą. W 1236 r. Władysław Odonic darował wieś arcybiskupom gnieźnieńskim. W 1331 r. została zniszczona przez Krzyżaków. Dokument z 1357 r. nazywa Grzegorzew miastem. Istniał wówczas tutaj także targ. W roku 1550 Zygmunt August wystawił na prośbę abp Mikołaja Dzierzgowskiego przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim. Grzegorzew nigdy nie rozwinął się w duży ośrodek miejski. W roku 1576 były w nim cztery karczmy, trzy warzelnie wódki, pracowało trzech rzeźników. Miasto stanowiło wtedy ośrodek rozległego klucza dóbr arcybiskupich. Michał Radziejowski zrównał je co do przywilejów i praw z Łowiczem w 1691. W 1793 r. liczyło tylko 453 mieszkańców. Rozwój rzemiosła tkackiego i sukienniczego na początku XIX wieku spowodował widoczne ożywienie miasta. W czasie pożaru w 1858 r. spłonęło 79 domów mieszkalnych i 108 innych budynków. W 1861 roku miasto liczyło 1092 mieszkańców, trudniących się głównie rolnictwem. W 1870 r. Grzegorzew utracił prawa miejskie. W latach niemieckiej okupacji nazwa miejscowości została zmieniona na Georgen. Obecnie wieś stanowi zaplecze usługowo-handlowe dla najbliższej okolicy.