Charakterystyka sołectwa

Grąbków – wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego informuje, że jest to to kolonia i folwark w powiecie tureckim, w gminie i parafii Malanów, odległa o siedem wiorst od Turku. W 1827 roku było tutaj 48 domów, zamieszkanych przez około 400 osób. Autorzy Słownika wspominają, że Grąbków występował także jako Grombków, a nawet Grunkowo. W 1872 roku tutejszy majątek nabył za 36 tysięcy rubli niejaki J. Bednarkiewicz. Wówczas majątek składał się z folwarków Grąbków i Paździerowice, wsi o tych nazwach oraz atencyi Józefina. Jego powierzchnia wynosiła 995 mórg. Folwark Grąbków liczył 752 morgi (z czego 407 mórg gruntów ornych i ogrodów, 90 łąk, 241 lasu, 14 nieużytków i placów). Było tam osiem budynków murowanych i sześć drewnianych. Właściciel stosował 13-polowy płodozmian. Znacznie mniejszym był folwark Paździerowice. Jego powierzchnia wynosiła 243 morgi (205 mórg stanowiły grunty orne, 17 łąki, 14 las, a nieużytki – 7 mórg). Znajdowało się tam sześć budynków drewnianych. Majątek posiadał własny młyn wodny i tartak oraz pokłady torfu i ochry żelaznej. Atencyia Józefina, o powierzchni 111 mórg, podzielona została na osiem części i sprzedana (zapewne miejscowym chłopom) w 1878 roku. Wieś Grąbków liczyła wówczas 76 gospodarstw, których właściciele posiadali 1037 mórg ziemi. Wieś Paździerowce składała się z 19 gospodarstw o łącznej powierzchni 144 mórg.