Charakterystyka sołectwa

Binino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Ostroróg w odległości około 5 kilometrów od Ostroroga. Powierzchnia sołectwa wynosi około 700 hektarów, a liczba ludności wsi wynosi około 365 osób[3]. Wieś położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 116, drogach lokalnych do Dobrojewa: brukowej i polnej drodze tzw. „wiśniówce” oraz nieczynnej linii kolejowej Szamotuły Międzychód.

Na południe od wsi rozciąga się kompleks leśny.

Binino występuje pierwszy raz w źródłach w 1408 roku (jako Byenino). Należała wtedy prawdopodobnie do Hektora Ćmachowskiego, w źródłach mowa jest bowiem o jego sporze z kmieciem jego Piotrem z Byenina. W latach od 1419 (pod nazwą Benino) do 1428 wieś należała do Mikołaja Baworowskiego. W 1432 roku połowa wsi należała do Jadwigi żony Macieja Trzcielskiego, a w 1436 roku połowa do Wincentego Choryńskiego i Katarzyny siostry Mikołaja z Baworowa. W 1485 roku bracia Jan i Andrzej Binińscy sprzedali swojemu szwagrowi Maciejowi Studzińskiemu trzecią część Binina. W 1493 roku Jan ze Stojkowa (Biniński) sprzedaje wieś Janowi Ostrorogowi, kasztelanowi poznańskiemu i zobowiązał się go bronić przed roszczeniami osób trzecich. Ponadto Jan ze Stojkowa przyrzekł, że brat jego Andrzej oraz szwagier Maciej zrezygnowali na jego rzecz z Binina. Po śmierci Jana z Ostroroga, w 1501 roku Binino dziedziczą jego synowie Wacław i Stanisław. W 1485 roku Binino administracyjnie należało do powiatu poznańskiego. W 1508 roku było częścią parafii Ostroróg (podobnie w 1582 i 1787 roku). W 1510 roku Binino spłonęło. W tym samym roku mowa jest o młynie (młyn wymieniany był w źródłach już wcześniej – w 1434 roku), folwarku i karczmie. Na początku XVI wieku wieś występowała w dokumentach jako Bynyno. W 1563 roku w Bininie były dwie karczmy i młyn. W 1577 roku źródła wymieniają starostę niegrodowego (tentariusza) Zbloczkiego. W 1580 roku płatnika poboru Stanisława Rusinowskiego, karczmę i młyn. W 1603 roku wieś należała do parafii Biezdrowo. Pod koniec XIX wieku Binino liczyło 28 dymów i 195 mieszkańców. Wszyscy deklarowali się jako katolicy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Do szkoły katolickiej w Bininie w 1866 roku uczęszczało 40 dzieci.

Z epoki żelaza (z II/III wieku naszej ery) zachowało się w Bininie cmentarzysko.