Belęcin – w okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Belęcin należała do wsi większych w ówczesnym powiecie babimojskim rejencji poznańskiej. Belęcin należał do tuchorskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowił siedzibę majątku Belęcin, który należał wówczas do Piotra Mielęckiego. Według spisu urzędowego z 1837 roku Belęcin liczył 251 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 25 dymów (domostw). W miejscowości znajduje się zabytkowy pałac z 1870 roku, przebudowany na pocz. XX wieku (obecnie funkcjonuje w nim szkoła podstawowa i gimnazjum) oraz park z cennymi okazami drzew.