Charakterystyka sołectwa

Dolaszewo (dawniej: niem. Hasenberg) – od kilku lat wieś intensywnie się rozbudowuje. Wieś królewska należała do starostwa ujskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. Dawniej Dolaszewo było zwane Zajęczą Górką. Od początku swego istnienia należało do starostwa ujsko–pilskiego. W 1585 roku wieś była powtórnie lokowana. W 1773 roku składała się z 16 i ¾ włóki. W 1770 roku konfederaci barscy stoczyli pod Dolaszewem potyczkę z Prusakami. W 1789 roku było tu 27 budynków mieszkalnych, a kościół jako filialny należał do parafii w Pile. W 1833 roku chłopi w Dolaszewie zostali uwłaszczeni. W 1902 roku we wsi było 56 gospodarstw. Wygląd rdzennej części wsi nie zmienił się zbytnio. Położona jest przy drodze wojewódzkiej Piła – Gorzów, tuż za rogatkami miasta Piły. Dolaszewo zawdzięcza swój dynamiczny rozwój bliskiemu sąsiedztwu Piły. Wieś jest zwodociągowana, skanalizowana i jako jedyna miejscowość w gminie w części zgazyfikowana. Można powiedzieć, że droga dzieli tę miejscowość na dwie miejscowości. Jedna cześć to tradycyjna wieś, druga podmiejskie osiedle domków jednorodzinnych. Liczba nowych mieszkańców przewyższyła już liczbę rdzennych. W centrum tzw. „starego” Dolaszewa znajduje się XIX-wieczny kościół neogotycki, obecnie Kościół Filialny Parafii Rzymskokatolickiej w Szydłowie. Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica. Dawniej mieszkańcy wsi utrzymywali się z rolnictwa, obecnie gospodarzy jest mało a mieszkańcy dojeżdżają do pracy w Pile bądź prowadzą własną działalność gospodarczą. W latach 1945-1990 w Dolaszewie istniała czteroklasowa szkoła podstawowa. Obecnie dzieci i młodzież są dowożone do Zespołu Szkół w Szydłowie. We wsi działają firmy produkujące pieczarki, mieszalnia pasz, zakład „Prefabet”, jest jeden bar i trzy sklepy spożywczo-przemysłowe. Panie z Dolaszewa działają bardzo aktywnie w kole gospodyń wiejskich a mężczyźni w ochotniczej straży pożarnej.