Rostarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Rakoniewice, dawne miasto w latach 1752-1934. Przed reformą administracyjną z 1975 roku Rostarzewo należało (wraz z gminą Rakoniewice) do powiatu wolsztyńskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Niegdyś w użyciu była nazwa Rzeszotarzewo (wzmiankowana w 1379 i 1564), sugerująca wyrób rzeszot czyli sit, która w 1580 została uproszczona do Restarzewa. Z miejscowości pochodził ród Rzeszotarzewskich. W 1551 miejscowość przeszła w ręce Tłockich, później Hersztopskich, Żegockich i Malczewskich. W 1618 urodził się tu Krzysztof Żegocki, który zasłynął jako organizator partyzantki przeciwko wojskom szwedzkim podczas tzw. potopu szwedzkiego.  Prawa miejskie wsi nadał 27 sierpnia 1752 król August III Sas, kiedy to była we władaniu Macieja Malczewskiego. Wkrótce potem, w 1768 wybudowano istniejący do dziś ratusz, pełniący także funkcję komory celnej. Pod koniec XIX wieku przeważała ludność wyznania protestanckiego, z niewielkim odsetkiem katolików i żydów.

Podczas okupacji niemieckiej miały miejsce wysiedlenia Polaków z miejscowości. Niemcy wysiedlili 27 rodzin liczących 110 osób, w tym dorosłych 63, z tego 35 kobiet i 28 mężczyzn, młodzieży męskiej i żeńskiej w wieku 14-18 lat 13 osób, dzieci poniżej lat 14–34.