Popowo – niewielka wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki, przy drodze wojewódzkiej nr 150.

Integralnymi częściami wsi Popowo są Aleksandrowo, Krasnobrzeg, Krzywołęka  i Szklarnia.

Pierwsza informacja o osadzie pochodzi z 1508. W 1708 założono tutaj wieś olęderską wraz z cmentarzem. W 1790 osada ta miała około 80 mieszkańców i trzynaście domów. W 1815 zamieszkiwali tutaj wyłącznie protestanci, którymi najczęściej byli osadzani na tych ziemiach Olędrzy. W 1845 wieś liczyła już 24 domostwa, a na 226 ewangelików przypadało siedmiu katolików. W 1911 zamieszkiwał tu jeden Polak (kowal). Po I wojnie światowej wieś wróciła do Polski i zaczęli tu napływać liczni Polacy (w 1929 na 217 Niemców przypadało 67 Polaków). W 1945 wszystkich Niemców wysiedlono. W początkach XXI wieku odnowiono cmentarz ewangelicki (ekshumacje), przekształcając go w lapidarium.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa pilskiego.